Mijn moeder hield van vogels. Het huis nam al gauw de vorm aan van een grote volière. Vogels beheersten ons leven. Toen ik het huis uit ging speelden de vogels niet meer de hoofdrol in mijn leven, ook al verloor ik ze niet uit het oog.
En plots, of het nu met de paplepel is ingegoten, of een genetische kwestie is, kan ik niet zeggen, maar de vogels zijn terug. Het schilderen van vogels maakt me blij. Ieder soort met zijn speciale karakter en uiterlijke kenmerken. Ik moet het maar accepteren: de dochter van, is uitgegroeid tot een volwaardig vogelvrouwtje.
Reactie plaatsen
Reacties